goulousis_01Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως όλοι δημοσιεύουν ένα τυπικό κείμενο για τον εκλιπόντα. Και δυο γραμμές από την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΜ-Θ. Καθώς δεν είχα την τύχη να γνωρίσω τον Μίμη Γκουλούση προσωπικά, αλλά είχα ακούσει πολλά για το ήθος του, έψαξα και βρήκα ένα κείμενο του Γ. Γανίτη, στον “Καθημερινό Τύπο” της Καβάλας. Ας μου επιτραπεί η αναδημοσίευση:

 

Αγαπητέ μου Μίμη
Είναι πολύ βαθιά η θλίψη στην οποία μας βύθισε όλους τους φίλους και τους συναδέλφους σου η αναπάντεχη είδηση, ότι δεν κατάφερες να νικήσεις την επάρατο, όσο κι αν έχουμε συνηθίσει στη δουλειά μας με ειδήσεις δυσάρεστες, κακές, τραγικές. Μεγάλη είναι η θλίψη της δημοσιογραφικής οικογένειας της Καβάλας από προχθές το μεσημέρι, αφού σε όλους μας ήσουν αγαπητός και ενίοτε πολύτιμος, με τις γνώσεις σου, την εμπειρία σου και τη φιλαλληλία σου. Νέος ακόμη δημοσιογράφος, μου είχαν ζητήσει να στείλω συνεργασία για το καπνικό ζήτημα της Καβάλας, σε κάποιο περιοδικό εκτός Καβάλας. Δεν είχα καλή γνώση εκείνης της περιόδου, αλλά δεν ήθελα να αρνηθώ και τη συνεργασία. Δεν υπήρχε χρόνος για δημοσιογραφική έρευνα. Έτσι κατέφυγα σε σένα. Έναν έμπειρο από τότε δημοσιογράφο, ο οποίος είχε γράψει γι’ αυτό. Πρόθυμα ήρθες στο γραφείο μου και μου έφερες στοιχεία, μου έδωσες πληροφορίες και έκανα ένα ρεπορτάζ που δέχθηκε συγχαρητήρια. Αυτός ήσουν φίλε Μίμη. Έτοιμος πάντα να βοηθήσεις το συνάνθρωπο και ιδιαίτερα το νέο δημοσιογράφο. Όχι από τυπικό συνδικαλιστικό καθήκον, αλλά από την επιθυμία σου να βγουν καλύτεροι από μας δημοσιογράφοι, για να προσφέρουν κάτω από καλύτερες προϋποθέσεις στον τόπο. Δίδαξες στους αναγνώστες σου και στους νέους δημοσιογράφους το απαραίτητο κατά την άποψή σου στοιχείο. Το ήθος. Στοιχείο που κυριαρχούσε σε όλη σου τη ζωή. Ποτέ δεν αναλάμβανες κάποια επαγγελματική θέση που σου πρότειναν, αν προηγουμένως δεν ρωτούσες το συνάδελφο που την κατείχε νωρίτερα. Τιμούσες τους συναδέλφους σου και τη δημοσιογραφία και γι’ αυτό σε τιμούν κι αυτοί. Ανιδιοτελής, σοβαρός, μετριόφρων, ποτέ δεν μας συμβούλευες τους νεότερους, αν δεν σου το ζητούσαμε. Ήσουν δάσκαλος σε όσους το ζητούσαν, όχι για προσωπική σου επιβεβαίωση. Πάντα είχες έναν καλό λόγο για να δώσεις ελαφρυντικά για τα λάθη των άλλων. Αποτέλεσες παράδειγμα προς μίμηση με τη στάση ζωής σου, για όλους τους Καβαλιώτες όλους τους δημοσιογράφους αλλά και το πανελλήνιο με τις ανταποκρίσεις σου. Πάντα με το χαμόγελο και το αστείο περνούσες τα μηνύματα που ήθελες προς όλους. Πριν από λίγες μέρες που συναντηθήκαμε τυχαία, μου ζήτησες να σου τηλεφωνήσω να τα πούμε. Που να ξέρω ότι θα βρεθώ στη θέση αυτή για να σου απευθύνω το λόγο;
Σε ευχαριστώ για όσα μου έμαθες, που με τίμησες με την ειλικρινή φιλία σου. Σε ευχαριστεί ο δημοσιογραφικός κόσμος της Καβάλας για τις παρακαταθήκες σου.
Φίλε Μίμη. Εύχομαι να είναι ελαφρύ το χώμα της Καβαλιώτικης γης που θα σε σκεπάζει. Της Καβάλας που τόσο αγάπησες.
Γιώργος Γανίτης