Ξεσκέπασε την αλήθεια ο Ρέμος

Ή κάποιοι έχουν βρει την κότα που γεννά τα χρυσά αβγά, ή δεν έχουν καταλάβει πού βρισκόμαστε και πού θα είμαστε από τον Σεπτέμβριο. Πώς να εξηγηθεί διαφορετικά αυτό που έγινε χθες βράδυ στη Χαλκιδική και που, αν το έβλεπε η Μέρκελ, θα διέταζε πρωινή επίθεση στα σπρεντς;

 

Αστειευόμαστε, όμως, ο Ρέμος ξεσκέπασε την αλήθεια. Κατάμεστο το μαγαζί, ουρές από έξω για να τον δουν, παρακάλια στους φουσκωτούς στην πόρτα για να περάσουν μέσα, υποσχέσεις από κοριτσάκια σαν τα κρύα τα νερά. Και μέσα στο μαγαζί, τραπέζια, τσιφτετέλια κι απίστευτη κραιπάλη σε μια χώρα που –υποτίθεται ότι- αν δε δανειστεί δε θα έχει να πληρώσει συντάξεις και θα αφήσει τα “τιμημένα γηρατειά” του Ανδρέα, να πεθάνουν στην ψάθα…

Αλήθεια, ποιοι ήταν όλοι αυτοί που διαγκωνίζονταν να βρουν τραπέζι “στου Ρέμου”; Που κλείνουν ρεζερβέ για τις εμφανίσεις του στη Θεσσαλονίκη και πετούν εκατοντάδες δίσκους με λουλούδια κάθε βράδυ, απολαμβάνοντας το πούρο τους και ραίνοντας τις συνοδούς τους με σαμπάνιες του ευρώ;

Το “μάτι” του salonicanews βρέθηκε στου Ρέμου, όχι για να διασκεδάσει, αλλά για να καλύψει την περιέργειά του. Είδε, λοιπόν, στην πρώτη σειρά, γνωστό ιδιοκτήτη ραδιοφωνικού σταθμού που κλαίγεται πως δεν τα βγάζει πέρα κι έχει απλήρωτους τους εργαζόμενούς του. Είδε γνωστό βιομήχανο της Θεσσαλονίκης (δεν ήταν ένας) που γκρινιάζει συνεχώς επειδή ζητά να φορολογούνται ελάχιστα οι επενδύσεις. Είδε –κι αυτό ήταν το χειρότερο- εκατοντάδες νέους, πάνω στα τραπέζια, να γλεντούν λες και αυτή ήταν η τελευταία τους νύχτα στη γη.

Ο Αντώνης Ρέμος ξεσκέπασε την αλήθεια. Αυτή είναι η Ελλάδα… Έτοιμοι να ανεβεί στα τραπέζια και να γλεντήσει, αδιαφορώντας για το αν δίπλα της διαλύεται το σύμπαν. Όλοι αυτοί οι νεαροί “επενδυτές” που απολάμβαναν πούρα και 12ετή ουίσκι, σήμερα θα βλέπουν το ελληνικό χρηματιστήριο παραδομένο στους κερδοσκόπους, ζώντας μέσα στη φούσκα που άλλοι δημιούργησαν κι οι ίδιοι συντηρούν.

Χ.Α.

ΥΓ. Παρακαλούμε να μην εκληφθεί η ανάρτηση ως επίθεση στο Ρέμο, ή σε όσους πήγαν, χθες, να τον δουν. Θέλει, απλώς, να αναδείξει μια πραγματικότητα: Ότι, για άλλη μία φορά, απλά, δεν καταλαβαίνουμε πού πατάμε και πού πηγαίνουμε…