Ο Εξώστης έγινε… “Φιλμ Νουάρ”!

Τον γνώρισα το 1977. Μαθητής ήμουν, πήγαινα Λύκειο και το σινεμά ήταν η… αγαπημένη μας συνήθεια. Εγώ, ο Αντώνης που μας άφησε πάνω σε ένα Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, ο Στέλιος, ο Βαγγέλης κι η αδελφή του Αντώνη, η Μαρία, ξεποδαριαζόμασταν από αίθουσα σε αίθουσα (επειδή τότε δεν υπήρχαν Μούλτιπλεξ)… Κι ο “Εξώστης” ήταν οδηγός και φίλος… >>>

Ο Αντώνης (ας αναπαύει ο Θεός την ψυχούλα του) μου τον έδειξε, σε μια στοίβα στο Ολύμπιον (πολύ πριν το απαλλοτριώσει ο τότε υπουργός Πολιτισμού Ευάγ. Βενιζέλος, για να το αποδώσει στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου). Ήμασταν σε μια από τις γνωστές μας βόλτες: Πρωί στον κινηματογράφο Άββα, της Τούμπας, που έγινε, μετά, “Ταβέρνα ο Λιώλιος”, για δυο ταινίες Β προβολής (συνήθως καράτε και κωμωδία της Ντίσνεϊ), μετά στο “Ανθή”, κοντά στο 424 ΓΣΝ, που έγινε μετά “Κοσμικόν Κέντρον η Δούκισσα”, για άλλες δύο ταινίες Β Προβολής (συνήθως ανεξάρτητος κινηματογράφος και θρίλερ –εκεί είδα το “Κονβόϊ”, αλλά και αηδίες όπως το “Φάτε τους Ζωντανούς”), κι έπειτα στο κέντρο. Στο Αριστοτέλειον για τα… box office της εποχής, απέναντι στον Αλέξανδρο (που έγινε πολιτιστικό κέντρο της Νομαρχίας) και κλείναμε ή με Ολύμπιον ή με καμιά μεταμεσονύχτια στο Ριβολί (που έγινε “Λοφτ”), στον Αίαντα στις 40 Εκκλησίες (που έγινε σούπερ μάρκετ) ή στον Έσπερο, στη Σβώλου –τότε λεγόταν Πρίγκιπος Νικολάου (που έγινε πάρκινγκ). Όλα αυτά, σε μία μέρα, Σάββατο και Κυριακή.

Ο πατέρας μου ακόμη μιλάει για τα χρήματα που άφηνα στα ταμεία των σινεμά… Αν κι ο ίδιος, από μαθητής είχε ξεκινήσει να βλέπει ταινίες, κάνοντας τον προβολατζή στην Ξάνθη, που πήγαινε γυμνάσιο (οχτατάξιο…)

Ο “Εξώστης” ήταν ένα 8σέλιδο ασπρόμαυρο έντυπο για τον κινηματογράφο, σε μικρό σχήμα, χοντρό χαρτί, ανύπαρκτο κασέ, αλλά “χτισμένο” με μεγάλη αγάπη για τον κινηματογράφο.

Στις 30 Ιουνίου κυκλοφόρησε το… παιδί του. Ο Στράτος (Κερσανίδης) κι η παρέα του, το βάπτισαν “Φιλμ Νουάρ”. Θα είμαστε πιστοί οπαδοί του…