Του Δ. ΜΑΡΔΑ*

Πληθαίνουν οι φωνές από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος για την ακολουθούμενη πολιτική προτάσσοντας μια πρωτόγνωρη ευαισθησία στην υφιστάμενη κοινωνική αδικία που εισάγει το μνημόνιο!. Σε παρόμοιο επίπεδο κινούνται οι λίβελοι που εξαπολύουν κατά καιρούς οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Oι τελευταίοι αν και πρώην ένθερμοι υποστηρικτές του λιγότερου κράτους –που ουδέποτε το πίστεψαν πλην εξαιρέσεων – εμφανίζονται σήμερα ως οι υπέρμαχοι του κοινωνικού κράτους ή ορθότερα ενός κοινωνικού κράτους που διογκώνεται εξυπηρετώντας την πολιτική τους πελατεία.
Αξίζει το κόπο να ρωτηθούν δημόσια όλοι οι ανωτέρω διαμαρτυρόμενοι σήμερα βουλευτές και νυν ή πρώην Υπουργοί:
-Πότε αντιστάθηκαν στην όποια σπατάλη εισήγαγαν οι κρατικοί προϋπολογισμοί των περιόδων όπου συμμετείχαν στις εκάστοτε κυβερνήσεις;
-Πότε δεν παραβίασαν τον ΑΣΕΠ διορίζοντας, εκτός των άλλων, τα δικά τους παιδιά στο Δημόσιο μέσω της πολιτικής των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, την κλασικότερη μορφή παγίδευσης του ψηφοφόρου;
-Πότε με πείσμα πολέμησαν υπέρ των αξιοκρατικών διοικήσεων με σκοπό τη στελέχωση του Δημόσιου τομέα και του ευρύτερου Δημόσιου τομέα με ικανά άτομα και όχι με ‘εγκάθετους’, όπως χαρακτηρίζονται, των πολιτικών τους γραφείων, που εξυπηρετούν, σε τελική ανάλυση, τη δική τους προσωπική πολιτική των προσλήψεων;
Προς τι λοιπόν οι όποιες όψιμες διαμαρτυρίες περί στρεβλής οικονομικής πολιτικής;. Σε μια περίοδο κρίσης της οικονομίας, των θεσμών και της κοινωνίας η υποκρισία αυτή αποτελεί πρόκληση!.

* Ο Δ. Μάρδας είναι Αν. Καθηγητής Τμήματος Οικονομικών Επιστημών, Α.Π.Θ. και π. Γενικός Γραμματέας Εμπορίου (2000-2002), ΥΠΑΝ