Στη θέση του σκίπερ, ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, χάραξε ρότα για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Έβαλε τον γκάφερ υπουργό Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, να βολιδοσκοπήσει (όπως οι παλιοί μούτσοι, που στέκονταν με το βαρίδι στην πρύμνη και μετρούσαν το βάθος της θάλασσας μπροστά) και ξανοίχτηκε.
Το λάθος του πρωθυπουργού είναι ότι το καράβι "Ελλάς", δεν είναι κανό. Κι όσο κι αν κωπηλατεί, δε θα καταφέρει και πολλά. Το καράβι έχει μηχανές και, στο μηχανοστάσιό του βρίσκονται, ξαναμένοι, γυμνοί από τη μέση και πάνω, σε θέση θερμαστών, μέσα στο κάρβουνο, μισθωτοί και συνταξιούχοι. Αν δε φτυαρίζουν, το καράβι θα μείνει εκεί που βρίσκεται, να το παρασέρνουν αγέρηδες και ρεύματα.
Και τι κάνουν οι θερμαστές; Φωνάζουν. Όλοι μαζί: "Όχι άλλο κάρβουνο"!
Αυτοί που πρέπει να βοηθήσουν τον κωπηλάτη - ποδηλάτη πρωθυπουργό, αυτό που θα φτυαρίσουν το κάρβουνο, αυτοί που, στην περίπτωση Τιτανικού, θα πνίγονταν στα αμπάρια βλέποντας τους επιβάτες της πρώτης θέσης να ανεβαίνουν με τάξη στις σωσίβιες λέμβους υπό τον ήχο των βιολιών, διαφωνούν με την επιλογή. Αρχίζουν να καταλαβαίνουν τώρα, τι σημαίνει αλλαγή του συνταξιοδοτικού. Αν και στο μηχανοστάσιο, διακρίνουν καθαρά, στον ορίζοντα, την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων. Την καταστρατήγηση των συμβάσεων (που προβλέπουν συνολικό εισόδημα 15 δόσεων -12 μήνες, δώρο Χριστουγέννων, δώρο Πάσχα και επίδομα αδείας). Την εφαρμογή ελαστικών -και βολευτικών για τους εργοδότες- μορφών εργασίας.
Ο πρωθυπουργός - σκίπερ το πήρε απόφαση: Θα "δέσουμε" στο λιμάνι του Δ.Ν.Τ. Το πρόβλημα είναι μήπως το αγκυροβόλι μας προκύψει άνευ λιμενοβραχίονος...