Στη χώρα όπου φύεται φαιδρή πορτοκαλέα, είναι απόλυτα φυσικό -τελικά- να μπερδεύουμε τα λάχανα με τα παραπούλια(τα οποία και τα μεν και τα δε, τα φέρνει ο καιρός). Έτσι, ακολουθώντας τα νόμιμα όσον αφορά τα προσωπικά δεδομένα, η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης, για άλλη μία φορά, μας "ενημέρωσε" για ληστεία σε βάρος μαθητών, "σε εμπορικό κέντρο της Πυλαίας", όπου, χθες το απόγευμα, ομάδα έξι νεαρών, απείλησε και άσκησε βία σε βάρος τους, για να τους αρπάξει τα κινητά τους τηλέφωνα.
Και το ερώτημα είναι "σε ποιο εμπορικό κέντρο"; Πώς θα μάθω εγώ, ως γονιός, ποιο είναι αυτό το εμπορικό κέντρο που βγάζει εκατομμύρια από τα "χρυσά ενοίκια" στους επαγγελματίες που ανοίγουν μαγαζιά εκεί, αλλά δεν έχει αρκετά για να διαθέσει για την πρόσληψη ικανού αριθμού "σεκιουριτάδων" ώστε να σταματά τέτοιου είδους "δραστηριότητες" συμμοριών ανηλίκων μέσα στους χώρους του -σε 24ωρη βάση; Μήπως η μη ανακοίνωση του ονόματος του κέντρου είναι, τελικά, μονομερής προστασία; Το εμπορικό κέντρο προστατεύεται. Εγώ, ως καταναλωτής, όχι...
Κι αυτό γίνεται σε μια επιχείρηση η οποία, ευθαρσώς, δηλώνει ότι "δε φέρει ουδεμία ευθύνη" για το αυτοκίνητό μου, που το αφήνω στο πάρκιγκ της, στην περίπτωση που κάποιος μου το διαρρήξει. Λες και δεν είναι το πάρκιγκ το οποίο -υποτίθεται ότι- προσφέρει, σε αντίθεση με άλλα καταστήματα, ένας από τους λόγους που προτιμά ο καταναλωτής να κάνει εκεί -κι όχι αλλού- τα ψώνια του.
Τα περί οικονομικής κρίσης τα ακούω βερεσέ. Οι μισθοί υπαλλήλων φύλαξης δε θα "βουλιάξουν" μια τέτοια επιχείρηση. Εξάλλου, θα μετακυλίσει το κόστος στους ενοικιαστές καταστηματάρχες κι αυτοί, με τη σειρά τους, στον έρημο τον καταναλωτή, μέσω των τιμών των προϊόντων... Και μη μου πείτε ότι δε γίνεται έτσι...