Στα κόκαλα ανθρώπων που πάσχουν από δύο σπάνιες νόσους, τη σκληροστέωση και τη νόσο Van Buchen, ανακάλυψαν οι επιστήμονες το "μυστικό" για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης. Τα κόκαλα αυτών των ασθενών έχουν μεταλλαχθεί με το γονίδιο sost, το οποίο παράγει σκληροστεΐνη. Η ουσία αυτή επικάθεται στα κόκαλα κι επεμβαίνει στο ρυμό της οστικής ανάπλασης δίνοντας εντολή στον εγκέφαλο να σταματήσει να αναπλάθει οστά. Όταν απουσιάζει, τα οστά συνεχίζουν να δημιουργούνται!
Την ανακάλυψη έκαναν Ολλανδοί επιστήμονες, καθώς οι δύο ασθένειες που προκαλούν απώλεια της ουσίας (άρα και την ευχέρεια του οργανισμού να αναπλάθει εντοπίστηκαν, η μεν σκληροστέωση σε 100 ολλανδικής καταγωγής άτομα (Μπόερς) που ζουν στη Νότια Αφρική, η δε νόσος Van Buchen σε 30 άτομα που ζουν σε ένα ψαροχώρι της Ολλανδίας. Τα άτομα που πάσχουν από αυτές τις νόσους έχουν υψηλής ποιότητας οστική μάζα και δεν παθαίνουν κάταγμα ούτε μετά από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα.
Επικεφαλής της ομάδας των επιστημόνων είναι ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Leiden της Ολλανδίας και υπεύθυνος του Ευρωπαϊκού Προγράμματος ΤΑΛΩΣ το οποίο ερευνά τη δράση την σκληροστεΐνης, Σωκράτης Παπαπούλος, ο οποίος αναγορεύεται σήμερα Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010, επίτιμος διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι, αφού η απουσία της σκληροστεΐνης οδηγεί στη δημιουργία οστού, αν την περιορίσουν στον οργανισμό, κάνοντας χρήση μονοκλωνικών αντισωμάτων, θα βρουν θεραπεία για την οστεοπόρωση. Σε πειράματα που έγιναν σε ζώα παρατηρήθηκε ότι με την αναστολή της δράσης της σκληροστεΐνης αυξήθηκε η οστική μάζα. Σε ανθρώπους δοκιμάστηκε σε 1η και 2η φάση και παρατηρήθηκε αύξηση της οστικής μάζας κατά 5% τρεις μήνες μετά τη χορήγηση της πρώτης δόσης. Η μελέτη αυτή, που διεξάγεται στην Αμερική, βρίσκεται σε 2η φάση και θα χρειαστεί καιρό για να διαπιστωθεί ότι είναι ασφαλής.