Με την ΕΤ3 και την ΕΣΗΕΜ-Θ τα ΄βαλε το ΠΑΜΕ. Αιτία η εισβολή, δημοσιογράφου του Ριζοσπάστη (της Άννας Ανανιάδου) και στελεχών της παράταξης, στο στούντιο της ΕΤ3, κατά τη διάρκεια του δελτίου ειδήσεων την προηγούμενη Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009 (μέρα απεργίας), όταν και διαβάστηκε, μπροστά στις κάμερες, ανακοίνωση του ΠΑΜΕ. Το θέμα απασχόλησε και τη συνεδρίαση του δ.σ. της ΕΣΗΕΜ-Θ, που εξέδωσε ανακοίνωση (διάβασέ την με κλικ εδώ), κάτι που προκάλεσε την αντίδραση του ΠΑΜΕ. Έτσι, ανακοινώθηκαν τα εξής:

Ανακάλυψαν «παραπληροφόρηση», «βίαιη κατάληψη τηλεοπτικού χρόνου σε δελτία ειδήσεων», «μειοψηφίες που θέλουν να επιβάλουν την άποψή τους», «παραταξιακές απεργιακές κινητοποιήσεις».
Αυτοί οι ίδιοι, δυστυχώς δεν ανακάλυψαν -γιατί προφανώς δεν θέλουν- τη διάθεση των συναδέλφων να δράσουν απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και διαρκώς οξύνονται.
Καταγγέλλοντας ως «παραταξιακή απεργιακή κινητοποίηση» την μεγάλη απεργία που προκήρυξε το ΠΑΜΕ, αποκάλυψαν την ταύτισή τους με την άλλη μεγάλη παράταξη, αυτή του εργοδοτικού συνδικαλισμού, την πλήρη στοίχιση τους με την πρωτοφανή πρακτική της ΓΣΕΕ.
Ενημερώνουμε την πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ, αν και όφειλαν να το γνωρίζουν, πως στην απεργία στις 17/12, μόνο στη Θεσσαλονίκη, συμμετείχαν με αποφάσεις τους 19 Σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και άλλα 17 Σωματεία που ελέγχονται από άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις. Αυτό που ένωσε τους εργάτες και τους υπάλληλους είναι η ανάγκη αντίστασης στην επίθεση που δέχονται στα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα, στο εισόδημα. Αυτή η ανάγκη επέβαλε την απόφαση της απεργίας.
Είναι υποκριτές. Ενώ λένε πως θέλουν να προστατεύσουν από τυχόν αρνητικές συνέπειες τους εργαζόμενους, στην πραγματικότητα αρνούνται να τους υπερασπιστούν και να τους προστατεύσουν με την επιμονή τους να κρατούν τον κλάδο σε αδράνεια. Όχι μόνο τώρα, για την απεργία στις 17, αλλά εδώ και πολύ καιρό.
Για την ιστορία μόνο αναφέρουμε πως η ΕΣΗΕΑ (που από όσο γνωρίζουμε δεν πρόσκειται στο ΠΑΜΕ) αποφάσισε να συμμετέχει στην απεργία στη συνεδρίαση που πραγματοποίησε στις 10 Δεκέμβρη. Δηλαδή 7 ημέρες πριν την απεργία στις 17 Δεκέμβρη. Όλοι μάθαμε την απόφαση την επόμενη στιγμή, εκτός από τα 5 μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ.
Είναι και επικίνδυνοι: Διότι την ώρα που υπερασπίζονται το δικαίωμά τους με δημοκρατικές διαδικασίες και κάτω από την αρχή της πλειοψηφίας να παίρνουν αποφάσεις, δυστυχώς το αρνούνται για τις άλλες Ενώσεις και Σωματεία, τις συνδικαλιστικές παρατάξεις. Διότι ως εισαγγελείς μας προειδοποιούν πως δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να «καταλαμβάνουμε διά της βίας τηλεοπτικό χρόνο στο δελτίο ειδήσεων της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης».
Ας μας πουν Αλήθεια τι είναι βίαιο: Η ολιγόλεπτη παρέμβαση μελών του ΠΑΜΕ στη διάρκεια δελτίου ειδήσεων στην ΕΤ-3; Ή η καθυστέρηση στην καταβολή των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους (εφ. Μακεδονία, κ.α.) που παλεύουν να επιβιώσουν σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και δραματικής αύξησης του κόστους ζωής;
Ας μας πουν Αλήθεια τι είναι παραπληροφόρηση: Η καταγγελία του ΠΑΜΕ ότι η απόφαση της πλειοψηφίας της ΕΣΗΕΜΘ να μην προκηρύξει απεργία ήταν σε πλήρη αναντιστοιχία με τις διαθέσεις των συναδέλφων μελών της και ταυτόχρονα υπονόμευσε την απεργία των συναδέλφων στην Αθήνα, των φωτορεπόρτερ στη Θεσσαλονίκη, κλπ; Ή οι δηλώσεις μελών του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ πως οι απολύσεις που έγιναν πριν μερικούς μήνες στο Ράδιο Θεσσαλονίκη δεν ήταν απολύσεις;
Ας μας πουν τέλος, γιατί στα πέντε σημεία της ανακοίνωσης τους δεν βρήκαν να γράψουν ούτε μια λέξη για την ταμπακιέρα: Τα προβλήματα των συναδέλφων εργαζόμενων στα ΜΜΕ και τις δράσεις που θα πρέπει να αναπτυχθούν για τη λύση τους.
Σχετικά με τα περί «αντιδημοκρατικής και φασιστικής συμπεριφοράς», «καταπάτησης της ελευθεροτυπίας», τους απαντάμε:
Οι τηλεοπτικές συχνότητες είναι δημόσιο αγαθό, ιδιοκτησία του Ελληνικού λαού. Ο ίδιος πληρώνει τη δημόσια τηλεόραση, την ΕΡΤ. Είναι δικαίωμα του να έχει πληροφόρηση ολόπλευρη και δημοκρατική, όχι «ενημέρωση» κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των συμφερόντων των πλουτοκρατών και της εκάστοτε κυβέρνησης, ενημέρωση που αποκρύπτει τις πραγματικές αιτίες των συνεπειών που βιώνει ο εργαζόμενος λαός, χειραγωγεί και διαμορφώνει την συνειδήσεις ανάλογα με τις ανάγκες της πολιτικής της άρχουσας τάξης.
Η δημόσια τηλεόραση δεν έχει κανένα δικαίωμα να «θάβει» ή να αλλοιώνει συνειδητά ειδήσεις που δεν αρέσουν στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.
Σε ότι αφορά τα περί «παρέμβασης» στο έργο των «εργατών της ενημέρωσης» τους υπενθυμίζουμε ότι αυτό που φτάνει ως ενημέρωση στον τηλεθεατή και τον αναγνώστη, δεν καθορίζεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Καθορίζεται και επιβάλλεται από τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, μέσω των διευθυντικών στελεχών, αλλά και με την αυτολογοκρισία πολλών δημοσιογράφων, που βασίζεται στην απειλή της απόλυσης, «της «οικειοθελούς αποχώρησης», της απλήρωτης δουλειάς, των συμβάσεων – καρμανιόλα με μπλοκάκι ή ορισμένου χρόνου που αντικαθιστούν τη σταθερή και μόνιμη εργασία.
Η πλειοψηφία των μελών του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ οφείλει να απολογηθεί για το γεγονός ότι με τη στάση της προβάλει την άποψη ότι η σημερινή κρατική τηλεόραση ικανοποιεί το δημοκρατικό δικαίωμα στην ολόπλευρη ενημέρωση.
Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να εμφανίζονται ως θεματοφύλακες της δημοκρατίας και του δικαιώματος της εργασίας, της ελευθεροτυπίας, του «δίκιου των εργατών» της ενημέρωσης, αυτοί (διοίκηση ΕΡΤ) που κρατούν ομήρους εργαζόμενους με τις συμβάσεις έργου, αυτοί (ιδιοκτησία Αγγελιοφόρου) που στο όνομα των περικοπών ανακοινώνουν προγράμματα εθελούσιας εξόδου και απολύσεις, ενοποιήσεις καθημερινού και Κυριακάτικου φύλλου.
Τους τη χαρίζουμε τη δημοκρατία των απολύσεων, της απλήρωτης δουλειάς.
Τους τη χαρίζουμε τη δημοκρατία που θα μας οδηγήσει να δουλεύουμε μέχρι τα βαθιά γεράματα για να πάρουμε σύνταξη, αν τελικά τα καταφέρουμε.
Όσο υπάρχουν κάποιοι δημοσιογράφοι που συνειδητά έχουν αποδεχθεί το ρόλο τους ως εργαλείο στην αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας, στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων που το υπηρετούν, θα υπάρχουν και δημοσιογράφοι που με κάθε τρόπο θα υπερασπίζονται το δικαίωμα στην ολόπλευρη δημοκρατική ενημέρωση, το δικαίωμα στη ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια.
Συνεχίζουμε. Άδεια για τη δράση μας παίρνουμε μόνο από τους εργαζόμενους, τις ανάγκες τους. Όχι από τους εργατοπατέρες