Την ανάμνηση μιας Ελλάδας φιλόξενης, της δεκαετίας του '50, έχει ο Γερμανός σκηνοθέτης Βέρνερ Χέρτζογκ. Όπως εξιστόρησε, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ως τιμώμενος καλλιτέχνης του 50ού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Ήρθε στην Ελλάδα στα 15 του, καθώς ο παππούς του, ως αρχαιολόγος, έκανε ανασκαφές στην Κω. Και τότε του συνέβη κάτι που δεν το έχει ξεχάσει:
«Φθάνοντας, ξημερώματα, στη Θεσσαλονίκη, με ωτοστόπ, έκατσα κοντά στην παραλία. Ξαφνικά άνοιξε η μύτη μου, γέμισα αίματα. Εμφανίστηκε μια κυρία που με είδε απ' τον 6ο όροφο ενός κτιρίου, με φρόντισε, μου πρόσφερε καφέ. Έκατσα λίγο και μετά έφυγα. Αυτή είναι η πρώτη μου εντύπωση απ' την Ελλάδα».
Τον συνδέουν κι άλλα πράγματα με τη χώρα μας: Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του «Σημάδια ζωής» (1968), με μουσική Σταύρου Ξαρχάκου, γυρίστηκε στην Κω και στην Κρήτη. Η μικρού μήκους «Τελευταίες λέξεις», στις ίδιες περιοχές, την ίδια χρονιά. Και είναι πολύ περήφανος για την Ελληνίδα νύφη του, τη Μαρίνα, γυναίκα του μεγάλου του γιου, και τον εγγονό του.
Ο Χέρτσογκ γεννήθηκε στο Μόναχο το 1942. Μεγάλωσε σ' ένα απομονωμένο χωριό στις Βαυαρικές Άλπεις, όπου κατέφυγε η οικογένειά του όταν το σπίτι του στο Μόναχο καταστράφηκε από βομβαρδισμούς στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Δηλώνει αυτοδίδακτος κινηματογραφιστής και δηλώνει:
«Ούτε η φιλοσοφία ούτε τα μαθηματικά μάς έχουν δώσει σαφή απάντηση τι είναι η αλήθεια. Πολύ λιγότερο το cinema verite. Μόνο η μεγάλη ποίηση φωτίζει τη βαθύτερη αλήθεια, σε βγάζει απ' τον εαυτό σου». Και προσθέτει ότι μιλά «δίχως δίχτυ ασφαλείας, χωρίς τη σιγουριά των στούντιο και των ειδικών εφέ και με την πόρτα πάντα ανοιχτή στο αναπάντεχο».
Ο σκηνοθέτης των «Αγκίρε, η οργή του Θεού», «Φιτζκαράλντο», «Νοσφεράτου»(με τον Κλάους Κίνσκι, ριμέικ της ταινίας του Μουρνάου) και της «Διαφθοράς στη Νέα Ορλεάνη», με τον Νίκολας Κέιτζ, τρέχει για να προλάβει: «Με τα χρόνια και την εμπειρία έμαθα να γυρίζω μόνο τα πλάνα που μου χρειάζονται, να γράφω το σενάριο σε λιγότερο από μία εβδομάδα, να επεξεργάζομαι την ταινία ταχύτατα. Έμαθα να βλέπω ξεκάθαρα εξαρχής τι ακριβώς θέλω. Πρέπει να έχουμε και επίγνωση του χρήματος». Και προσθέτει πως, αν είχε μια ιστορία να πει, θα την έλεγε μέσα σε... πέντε λεπτά.

Περισσότερα αύριο στον ΤΥΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ από τη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ και εδώ.